Jagen doe ik al vanaf mijn 19e jaar. M’n schoolvriend vroeg of ik een keertje met hem mee ging en zijn vader om te drijven. Drijven is hartstikke mooi, maar jagen is beter. Met een ondertekend briefje van de vader van mijn vriend ging ik naar de politie om je jachtakte te halen. Zo simpele was het vroeger. Daar sta je dan met je geweer en je weet eigenlijk nog niets. Je leert door het te doen en de mazzel hebben van een vriend en de vader die je langzaam maar zeker naar echt jager zijn brengen. Inmiddels heb ik alle cursussen gevolgd die er bestaan. Kennis is onontbeerlijk. Veel doen wordt ervaring. Ben een soort beroepsjager geworden. Ben de hele dag met wild bezig. Ben boeken gaan schrijven over natuur en wilde dieren. In eigen beheer inmiddels drie wildkookboeken uitgegeven en zelf geschreven natuurlijk: ‘Eerlijk, wild & duurzaam. De gans Opeten’, ‘Sus Scrofa in de pot’ en recent ‘Koken met ree’. En verder schrijf ik voor diverse jachtmagazines waaronder natuurlijk Waidmannsheil.

Wat moet je als je olie zweet? Schrijven voor Waidmannsheil!
De jacht en auto’s zijn voor mij onlosmakelijk verbonden. Al 40 jaar geniet ik van het leven. Jagen, auto’s, sigaren, koken…. Het behalen van mijn akte is zeker een hoogtepunt. Nu nog een eigen veldje. Gelukkig getrouwd en woonachtig in Zeilberg / Brabant. In het werkende leven ben ik actief als vastgoedmanager in Midden en Noord Limburg. Het schrijven is een spannende uitdaging.
Hoe sla je immers een brug tussen het leven in de natuur en hypermoderne techniek?
Ik wens u veel leesplezier!